۱۳۹۰ خرداد ۱۱, چهارشنبه

نیمه خالی


این دو تا عکس رو دوست خوبم نادیا گرفته و نظری هم که خودش در مورد این عکس ها میده، همون اصطلاح معروف نیمه خالی و نیمه پر لیوانه. ولی من که این عکس ها رو دیدم، به یه نکته جالب دیگه برخوردم. اگه خوب و با دقت به این دو تا عکس نگاه کنیم، می بینیم که عکس سمت راست که تمرکز دوربین روی آب داخل گیلاسه، اطراف گیلاس، نرده ها و میز غذا محو افتاده و بر عکس توی اون یکی عکس سمت چپ، کاملا اطراف گیلاس آب، واضح و قابل تشخیصه.
نکته ای که بهش برخوردم این بود که گاهی اوقات تمرکز بیش از حد ما روی یه سری موضوعات، باعث میشه که نبینیم دور و بر اون موضوع چه اتفاقاتی در شرف وقوعه. بعضی اوقات احساس میکنم آدم بد نیست که بدبین باشه، نه این که نا امید باشه، نه، منظورم از بد بین شاید اینه که شل بگیره و شاید حتی یه جور دیگه به مسائل نگاه کنه. بابا مگه ما چقدر قراره زندگی کنیم که انقدر هم با سخت گرفتن و تمرکز رو یه سری مسائلی که مربوط به گذشته ماست بخواهیم روزهامونو از دست بدیم؟ هی بهم دیگه برچسب میزنیم! هی همدیگر رو به درستی و یا حتی به اشتباه متهم میکنیم و همین برچسب زدن ها و اتهام هاست که باعث میشه که با تمرکزمون روی اینها از خود اصل موضوع که شاید همون غذا خوردن دسته جمعی در یه محیط دلنشین رو نبینیم و فقط یه لیوان آب نصفه لکه دار رو ببینیم. پس پیشنهاد میکنم بیاییم برای یک بار و فقط برای یک بار هم که شده یه کوچولو بدبین باشیم و نیمه خالی لیوان رو ببینیم … ولی امیدوارانه!
.
.
مثل همیشه، 
شب خوش

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر